Spojrzenie z brzegu - refleksje Leszka Zaniewskiego

Opublikowano: 27 luty 2012

Tramwaj wodny, z turystami na pokładzie, rozpoczął manewr nawrotu na samym środku Rio Guadalquivir. Nawracająca jednostka zupełnie wytrąciła Marcina z rytmu wiosłowania. 

Trzeba być czujnym, nie wolno się zagapić. Gdy jesteś na wodzie, ustawicznie musisz kontrolować to, co się dzieje wokół. Jakakolwiek kolizja ze statkiem spacerowym lub osadą wioślarską mogłaby mieć opłakany skutek. Do tego jeszcze te nieszczęsne motorówki wzbudzające fale… (!)

Akwen, na którym trenują obecnie nasi kanadyjkarze oraz Aneta Konieczna, jest uregulowany i szeroki na dobre 200m. Ale ruch panuje na nim wielki. Do serca sportów wodnych w Sevilli przybyło bractwo z całej Europy. Nic dziwnego. Sevilla od lat cieszy się o tej porze roku niesłabnącym powodzeniem u kajakarzy i wioślarzy. To jeden z cieplejszych zakątków naszego kontynentu. Do Gibraltaru już tylko żabi skok. Można powiedzieć, że wszyscy, którzy się tu znaleźli, wyczuwają ciepły oddech Afryki.

Na poprzednim zgrupowaniu, ten sam skład naszych zawodników przygotowywał się do sezonu startowego w portugalskim Montebelo. Jednogłośnie stwierdziliśmy, że dobrze się stało, że mieliśmy teraz szansę zmienić otoczenie, choć przecież warunki treningowe i socjalne w Portugalii były znakomite. Cóż, taką człowiek ma naturę, że potrzebuje odmiany.

W Sevilli treningi poranne warto rozpocząć wcześniej, zanim słońce na dobre da znać o swoim istnieniu. Jest wówczas jeszcze dosyć chłodno, natomiast na wodzie dużo więcej swobody. Bez odpowiedniego stroju nikt wtedy do łódki nie wsiada. Za to pół godziny po dziesiątej robi się na tyle ciepło, że uzupełniający trening na lądzie można wykonać w koszulce z krótkim rękawem.

Przed hotelem, w południe, rewia strojów kąpielowych! Amatorzy opalania rozkładają się w swoich grupkach na kocach i ręcznikach. To pierwsze ekspozycje słoneczne w tym roku na cale ciało. Zauważyłem, że intensywną pracę „na cerę” uprawiają przeważnie przybysze klubowi. Ci, którzy myślą o starcie olimpijskim, mają bardziej racjonalne podejściu do tego co robią.

Pani Aneta nawiązała kontakt z Józefą Idem i na niektóre treningi na wodzie schodzi razem z grupą włoskich kadrowiczek. Widać, że praca treningowa, o tej porze roku w Sevilli, służy także Włoszkom. Nasza utytułowana zawodniczka zdążyła odbyć z nimi serię przejazdów na 1000m, kolejnego dnia wspólnie pływały odcinki 500-metrowe.

Niedziela. Dzień wolny, przeznaczony na odnowę oraz spacery po mieście. Niektórzy z nas są tu po raz pierwszy. To wspaniała okazja, żeby przyjrzeć się z bliska katedrze oraz, jeszcze w spokoju, zrobić zdjęcia na Placu Hiszpańskim. Wkrótce Sevilla będzie przeżywać prawdziwy najazd turystów.

Miasto tętni swoim życiem. Ale nie wszystko czego w nim doświadczamy jest nam miłe. Przekonał się o tym piszący te słowa. Podczas którejś wyprawy, miejscowe złodziejaszki dobrały się do roweru, który przypiąłem łańcuchem do pobliskiego stojaka. Jakież było moje zdziwienie, gdy po 20’ zastałem jednoślad bez przedniego koła i z wykręconym siodełkiem… Po chwili pchałem ten wybrakowany pojazd na jednej ośce w kierunku hotelu, z widełkami uniesionymi ku górze. To musiał być b. komiczny widok… Niektórzy spacerowicze wyrozumiale kiwali głową, co oznaczało, że podobne zdarzenia są tu na porządku dziennym.

Minął kolejny tydzień pracy, który przybliża do Igrzysk Olimpijskich. Pojadą na nie najlepsi. Jeszcze jedno zgrupowanie klimatyczne w Portugalii i wkrótce pierwsze starty zweryfikują dyspozycję każdego zawodnika. Do zobaczenia więc na torze kajakowym, to już za kilka tygodni!

• « poprz.
• nast. »